एकनाथ शिंदे ताटकळले जळगाव विमानतळावर ४५ मिनिटे थांबावे लागले. पायलटच्या तब्येतीमुळे विमान उड्डाणास अडथळा, नंतर समजूत घालून विमान मुंबईकडे रवाना झाले.
सायली मेमाणे
पुणे ७ जून २०२५ : मुक्ताईनगरचा दौरा पूर्ण करून उपमुख्यमंत्री एकनाथ शिंदे आपल्या ताफ्यासह जळगाव विमानतळावर पोहचले होते. सोबत मंत्री गिरीश महाजन आणि मंत्री गुलाबराव पाटील देखील उपस्थित होते. वातावरण नेहमीप्रमाणेच गडबडीत होतं. प्रवास आटोपून नेतेमंडळी लवकरात लवकर मुंबई गाठण्याच्या तयारीत होते. परंतु त्याचवेळी एक अनपेक्षित प्रसंग घडला – विमानाचा पायलट अचानकपणे उड्डाणास नकार देतो. विमानाच्या दाराशी थांबलेले सर्व अधिकारी गोंधळून गेले. पायलटने स्पष्ट सांगितलं – “मी गेल्या १२ तासांपासून सलग उड्डाण करत आहे. माझी तब्येत ठीक नाही. अशा परिस्थितीत मी विमान चालवू शकत नाही.”
क्षणभरासाठी सगळं थांबलं. गिरीश महाजन आणि गुलाबराव पाटील यांना ही बातमी ऐकून धक्का बसला. त्यांनी तातडीने पायलटशी संवाद साधायला सुरुवात केली. पायलट शांत होता, पण ठाम होता. “माझ्यावर शेकडो लोकांची जबाबदारी आहे. थकव्यामुळे चुकीचा निर्णय होऊ शकतो,” असं त्याचं म्हणणं होतं. दुसरीकडे एकनाथ शिंदे आणि त्यांच्या टीमला विमानतळावरच थांबावं लागलं. सुरक्षा, वैद्यकीय कर्मचारी, सर्वजण एकमेकांकडे बघत होते – पुढे काय होणार?
पायलटचं कारण समजून घेण्यासाठी डॉक्टरांना पाचारण करण्यात आलं. वैद्यकीय तपासणीत पायलट अत्यंत थकलेला असल्याचं स्पष्ट झालं. काही काळ विश्रांती घेतल्यानंतर त्याचं प्रकृतीमान स्थिर झालं. “मला थोडा वेळ द्या, मी निघू शकतो,” असं तो शेवटी म्हणाला. या सगळ्या प्रक्रियेला जवळपास ४५ मिनिटे लागली. एवढ्या वेळात शिंदे आणि इतर मंत्री वेटिंग रूममध्ये शांतपणे बसले होते, पण वातावरणात स्पष्ट तणाव जाणवत होता.
शेवटी विमान पुन्हा उड्डाणासाठी सज्ज झालं. एकनाथ शिंदे आणि त्यांच्यासोबतचा ताफा विमानात चढला. एअर ट्रॅफिक कंट्रोलकडून हिरवा सिग्नल मिळाला आणि काही क्षणांतच विमान आकाशात झेपावलं – मुंबईच्या दिशेने.
हा प्रसंग एका बाजूने प्रशासनातील समन्वयाचं, तर दुसऱ्या बाजूने माणसाच्या क्षमतेच्या मर्यादांचं उदाहरण ठरला. पायलटने थकवा असल्याचं स्पष्ट सांगून मोठा अपघात टाळला आणि नेत्यांनी संयम राखत त्याचा निर्णय समजून घेतला. अखेर सर्व काही सुरळीत पार पडलं, पण ४५ मिनिटांच्या या हायव्होल्टेज क्षणांनी विमानतळावरील प्रत्येकाचं लक्ष वेधून घेतलं होतं.